[Sema]

Yol Ve Yolcu

Bir kuşluk vakti kadar ağaç altında konaklanacaktı.Yolcu, bir kuşluk vakti süresini hiç bitmez bildi. Hiç gitmeyecek gibi sütunlar ve ilişkiler üzerine kurdu hayatını. Gözlerini yolun uzadığı tepelere düşürmemeğe gayret edip hep önüne baktı. Küçük bir barınak, biraz yiyecek ve çokça paylaşım gerekliydi. Gökdelenler, ezici güç merkezleri, ahtapotu kıskandıran kollarla tanrı rolüne çıkmak, yolcuya pahalıya mal oldu...

Yolların sonu gelir ey yolcu!...

Haritanı kaybetme konaklama yerinde. Vatanına ihanet edersin, ağaç altını ebedi karargaha dönüştürmekle. Yol yüründükçe, yolcu yürüdükçe perdeler aralanır. Küçük vakitlere büyük arayışlar sığdırma zamanında idrakini faniliğe kenetleme sen yolcu. Sonra uçurumlar büyür, adımlar küçülür; gücün bedeninden ayrılma yolu arar. Manolyaları küstürmeden yürü. Ritmin, ahengin sana ayırdığı notadan okunsun varlığın yolcu...

Su biter, yeşil söner, altın perçemli çocuklar feryatlara sarılır; şu vakur dağlar renkli yün yumağı olur havada uçuşur...

Ekonomik paktların, yerin altını üstüne getiren icatların nerede şimdi? Hani kahkahaları arza semaya sığmayan dostların. Sığın sandukalara sığmayan varlığına. Sual büyüyor; suskunluğun çareye dönüşsün alınçatında...

Ateşi güle döndüren, rüzgarı muma teslim kılan, depremleri pamuk bulutçuklara dönüştüren bir DOST ara ey yolcu!...

Sürekliliği giyinmiş acılar çalınca kapını, geri dönüşü yoktur akan zamanın. Gökler kağıt gibi kıvrılıp önüne düştüğünde, neler verilmez dönmek için geriye...

Bir dilim zaman için, tevbeyi soluk gibi içmek için, sarıp sarmaladığın hazinenin tamamını gözü kapalı vermek istersin. Yanlış yoldaki yardımcılarını suçlarsın. Telaşın sataşmaya dönüşür, ardından suçunu kabul eder tevbe için zaman istersin, dünyaya tekrar dönmek istersin; ancak bütün bunları yapacağın da önceden bildirdlmişti sana. Çırpınman nafile...

El attıkların elinde kalıyor...

Koş, bütün sahteliklerin üzerine çarpı koy. Gökdelenleri bahçeli eve dönüştür. Çocukların rüyalarına sığın, babaannenin duasına bürün, öfkeyle sevginin yerini değiştir... Ölüm seni değiştirelemez duruma getirmeden önce, sen ölümü değiştir, ey yolcu...

Ve yolcu yolunda, yolda yoldaş gerek...

Yoldaş çetin adam olmalı, hak sözü acı şerbet yapıp içebilmeli, kaygan yollarda bileğinden sıcaklığını ve yardımını sunmalı. Metallere, kağıtlara yazılı rakamlara, aldırmadan dost oluna. Geçitlerin en geçilmez yerinde; dost uzata elini dostuna.

Bütün bulardan sonra, fanilerin dostluğu sınırlıdır bu da biline. Baki olan dostun yoluna baş koyula...
aHMeT MeRCaN

[bekçi]

"... ahtapotu kıskandıran kollarla tanrı rolüne çıkmak, yolcuya pahalıya mal oldu..."

gerçekten hoş bi yazıydı.
sağolasın