[bekçi]

SöZüM YoK BeNiM

Kadınlı erkekli senet sayılan
Sözden cayanlara sözüm yok benim
Hakk’ın huzurunda katil sayılan
Cana kıyanlara sözüm yok benim

Seçildiği anda bozup hulkunu
Tez elden çıkarıp işin cılkını
Tereddüt etmeden kendi halkını
Satan âyan’lara sözüm yok benim

Necaset meşrebi çirkef mayası
Mühürlenmiş kalbi bazalt kayası
Edebi namusu arı hayası
Yitik bayanlara sözüm yok benim

Hayatta sadece çıkar güderek
Menfaat nerdeyse rampa ederek
Bir sağa bir sola gelip giderek
Her gün kayanlara sözüm yok benim

Oldukça büyükken zulümde payı
Kadim dost edinip Haçlı Sıpa’yı
“Diyalog” diyerek rezil Papa'yı
İnsan sayanlara sözüm yok benim

Husumet bürüyüp gözün ferine
Nifak tohumları ekip derine
Kıblemiz bir iken dostluk yerine
Nefret yayanlara sözüm yok benim

Faiz haram değil helâldir deyip
Şatafat imajlı hilatlar giyip
Hayatı boyunca kul hakkı yiyip
Zevkle doyanlara sözüm yok benim

Şerefsiz medyanın düşüp peşine
Hançer gibi batıp yurdun döşüne
Gündemi gererek halkın aşına
Zehir koyanlara sözüm yok benim

Bu fırsat bir daha gelmez denerek
Devlet kesesine eli sünerek
Acından ölürken köşe dönerek
Halkı soyanlara sözüm yok benim

Şunca katliamı kanı görerek
Zulüm cephesinde safa girerek
Gizli veya açık destek vererek
Bush’a uyanlara sözüm yok benim

Habersiz yaşayıp kutlu dününden
İnananlar nasip alıp kininden
Müslüman’ım deyip kendi dininden
Kaygı duyanlara sözüm yok benim

Meydan boş olunca coşup çağlayıp
Sahte gözyaşıyla ciğer dağlayıp
Biraz sıkışınca taban yağlayıp
Hemen tüyenlere sözüm yok benim

Gericilik deyip kutlu anlara
Şahsi mantığını din sananlara
Aynaya bakarak inanlara
Yobaz diyenlere sözüm yok benim