[iremm]

Yalnızlıktan kalabalıklara, kalabalıklardan yalnızlığa

Bir Yönüyle hayat, bizi saran uğraşlar, kalben uzaklaşılması gerekenler...
Boşuna meşgul ediyorlar diye, kalbi korumak zor diye, sadece O’na ayrılması gerekenler O’nun olmalı diye, kaçmak gerekiyor.
Varlıktan uzaklaşmak, O’na doğru gidişin başlangıcı olsa gerek. Sadece O’nu düşünmek, O’na ayırmak sevgileri.
Kalabalıklarda yok birşey, kaçmak ve yalnız kalmak gerek gibi geliyor. Varlıkla bağlantıyı kestikçe perde arkasını aralamak...
Kalabalıklardan koşar adım kaçmak, O’na koşar adım yaklaşmak…
Bir yönüyle de madem herşey O’nu gösteriyor, O’ndan bahsediyor, madem “Hayy”dan gelen “Hû”ya gidiyor ve madem Hayy ve Hû yalnız O’dur, belki herşeyi O’na doğru koşan kalabalıklar olarak görmek mümkün. Böyle bir kalabalık dostça, arkadaşça geliyor.
Sanki varlık bin yüzlü, nasıl baksan öyle görüyorsun. Her güzelde bir çirkinlik, her çirkinde bir güzellik var. Varlık âleminde mutlak güzel ya da mutlak çirkin yok, sadece O var gerçek güzel olan...
Rabbim, bir yol buldur Sana doğru, bir yol Sana gelen. Kalabalıklarda ya da yalnızlıkta, içten ya da dıştan, ne farkeder ki Sana geldikten sonra. Bir yol istiyorum Rabbim; geri dönmeden, sebatla, sabırla ve riyasız, Sana doğru...
Sen âlemlerin Rabbisin, herkesin, herşeyin farklı, değişik değişik algıladığı âlemlerin Rabbi. Beni âlemlerde kaybolmaktan koru